Στα κερκυραϊκά σπίτια δεν υπήρχε φαρμακείο με παρασκευές από βότανα. Συνήθως, τα βότανα κρεμόντουσαν αποξηραμένα στην κουζίνα και χρησιμοποιούνταν τόσο στη μαγειρική, όσο και θεραπευτικά. Οι παρασκευές γινόντουσαν σε μικρές ποσότητες τη στιγμή της ανάγκης, μια και όλα τα υλικά ήταν πολύτιμα και περιορισμένα.
Οι περισσότερες παρασκευές δεν μπορούσαν να συντηρηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα και έπρεπε να χρησιμοποιηθούν και να καταναλωθούν άμεσα. Ήταν κυρίως τσάγια, καταπλάσματα και σιρόπια (συμπυκνωμένα τσάγια με λίγη ζάχαρη που μπορούσαν να συντηρηθούν για μία με δύο μέρες).
Στην Κορακιάνα (το χωριό που ζω) υπάρχει μία οικογένεια που φαίνεται να έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τη γνώση των κατοίκων της περιοχής για τη θεραπευτική χρήση των βοτάνων. Είναι η οικογένεια Μεταλληνού, με καταγωγή από την Κρήτη. Ήρθαν στην περιοχή του Αγίου Βασιλείου στα μέσα του 16ου αιώνα και έφεραν μαζί τους τις παραδόσεις του νησιού καταγωγής τους.
Η οικογένεια αυτή είχε σε κάθε γενιά, ξεχωριστούς θεραπευτές. Δεν είναι εύκολο να καταλάβει κανείς πλέον, ποια από τα γιατροσόφια προέρχονται από την Κρήτη και ποια τα έμαθαν εδώ. Υπάρχουν πάντως συγκεκριμένα γιατροσόφια, που με κάνουν να ρωτώ περισσότερα για το πρόσωπο από το οποίο τα διδάχτηκε αυτός που τα διηγείται, ξέροντας πάντα εκ των προτέρων ότι θα καταλήξουμε σε κάποιο μέλος της οικογένειας Μεταλληνού.
Οι γυναίκες της οικογένειας ήταν διάσημες για τις γνώσεις και την ικανότητα τους στη χειροπρακτική και ερχόταν κόσμος από όλη την Κέρκυρα να ζητήσει τη βοήθεια τους. Η κυρία Μαρίκα από τον Άγιο Βασίλη, με βοηθό την αδελφή της Ρούλα, ήταν μάλλον η τελευταία μεγάλη θεραπεύτρια της οικογένειας αυτής και έφυγε πρόσφατα από τη ζωή σε μεγάλη ηλικία. Η μητέρα τους Κατερίνα ήταν επίσης γνωστή για τις ικανότητες της και πολλά από τα γιατροσόφια που θα δούμε στη συνέχεια, προέρχονται από αυτήν. Οι γνώσεις αυτές μεταδίδονταν από γενιά σε γενιά και σε κάθε γενιά βρισκόταν κάποιος, ο οποίος αφιέρωνε τη ζωή του να υπηρετήσει τη θεραπευτική τέχνη που είχε αναπτύξει η οικογένεια.
Ξεχωριστή για μένα είναι η Ευγενία, για την οποία μου μίλησε η φίλη μου Μαρία Φαϊτά. Η Ευγενία ήταν μάνα και αγρότισσα, όπως οι περισσότερες γυναίκες εκείνη την εποχή. Ήξερε να κάνει ενέσεις και ήταν πάντα πρόθυμη να βοηθήσει όποιον την είχε ανάγκη, χωρίς να ζητάει ανταλλάγματα. Κοινωνός και αυτή της γνώσης της οικογένειας Μεταλληνού συμβούλευε χωρίς δισταγμό, όποιον την έψαχνε στο σπίτι ή στο χωράφι για να ζητήσει τη συμβουλή της. Στα δικά μου τα μάτια, η Ευγενία είναι ένα πρότυπο θεραπευτή που θέτει τις γνώσεις που αξιώθηκε να αποκτήσει, στην υπηρεσία της κοινότητας στην οποία ζει.